'Als je gezond bent, ben je een rijk mens'

Ze rekende op een heel gewone verjaardag. Maar daar dachten de mensen om haar heen heel anders over. “Het begon er ’s ochtends al mee dat de buren de hele gang hadden versierd. Er waren bloemen en ze hebben een liedje voor me gezongen.” Het was een echte verrassing. Omdat de burgemeester op vakantie was, kwam de wethouder op bezoek. Het feest was in een zaal waar wel 64 gasten haar kwamen feliciteren. Ze geniet nog na van alles. “Ik heb zoveel bloemen gekregen! Elk familielid had een roos meegenomen, zo werd het een hele bos.”

Mevrouw Kroezen en haar man kwamen allebei uit grote gezinnen. Veel familieleden zijn er nu niet meer, maar ze heeft nog een zwager en een schoonzus. En veel tantezeggers, met wie ze goed contact heeft. Ze vertelt ook over haar zoon, 2 kleinkinderen en 7 achterkleinkinderen. Ze mag graag contact houden met mensen: “Dan pak ik de telefoon en doe een belletje. Bijvoorbeeld als er iemand ziek is. Even horen hoe het gaat.” 

Ze is 100 jaar, goed bij de tijd en woont nog gewoon op zichzelf. Ze vertelt dat ze blij is dat ze haar verstand nog heeft. “Ik heb natuurlijk wel bepaalde dingen moeten inleveren. Maar ik kan veel zelf. Met mijn rollator ga ik op stap. Dat doe ik helemaal in mijn eigen tempo. Boodschappen doen bij de Netto. Of ik loop even naar de Dorcas winkel.” Mevrouw Kroezen heeft een goede smaak en ziet er stijlvol uit. “Ik koop al mijn kleren zelf, hoor. En niemand hoeft me te vertellen dat iets me mooi staat als dat niet zo is. Dat weet ik zelf heel goed.”  

“Als je gezond bent, ben je een rijk mens. Vroeger hadden we niet veel, maar we wisten hoe we om moesten gaan met wat er was. We zijn niets tekortgekomen, je moest je gewoon redden met je eigen portemonnee.” Ze praat over het hebben van een moestuin, waaruit je nog verse, onbespoten groenten kon eten. Als meisje werkte ze bij boeren om geld te verdienen, bijvoorbeeld door onkruid te wieden. Ze was ook veel buiten: “We speelden met elkaar op het schoolplein. Dan gingen we kaatsen en verstoppertje doen. Of touwtjespringen: twee draaiden het touw en eentje sprong.” Nu ziet ze dat het vaak anders gaat. In plaats van tevreden zijn, klagen mensen veel. Ze merkt ook dat het gewoner is geworden om te denken dat dingen je toekomen, of dat je altijd hoort te krijgen wat je wilt. Dat maakt dat meer mensen ontevreden zijn en dat vindt ze jammer.

In 1948 trouwde ze met haar man en verhuisden ze van Hollandsche Veld naar Hoogeveen. Het was 2002 toen ze in dit huis kwamen wonen. Uiteindelijk woonden ze hier nog 4 jaar samen, toen overleed haar man. “Het is fijn wonen hier, met de mensen om me heen. Ze zijn goed voor me. We hebben een praatje met elkaar op de gang. De buurvrouw kijk bijna elke dag wel even om de hoek. En Hilde komt al 16 jaar bij me, een dag in de week.” Wat een prachtige vrouw. Om een voorbeeld aan te nemen!