Opoe Bakker al 50 jaar in de buurt

Mevrouw Roelie Bakker heeft haar hele familie om zich heen. Niet alleen op de foto’s, maar ook in de buurt. “We hebben nu 80 familieleden in totaal”, vertelt ze vrolijk: “Ik heb 6 kinderen, 13 kleinkinderen en heel veel achter- en achterachterkleinkinderen. We zijn nu met 5 generaties. Op 2 na wonen ze allemaal in Tuindorp, want ik heb gezegd dat ze niet te ver weg mogen gaan.” Ze maakt een grapje over de straatnaam. Want er wonen zoveel mensen van de familie Bakker in de straat, dat het wel de ‘Bakkerstraat’ zou kunnen heten. “Oma’s Straat”, noemt ze het lachend.

Daardoor ziet ze iedereen vaak en dat maakt haar blij, die hechte familie. Samen zorgen ze voor haar. Bijvoorbeeld door haar eten te brengen, langs te komen, samen koffie te drinken. Wordt er een kind geboren, dan komen ze het zo snel mogelijk aan haar laten zien. Ze vindt het allemaal gezellig en noemt het haar rijkdom. Kleindochter Johanna vertelt het mooi: “Je moet welkom zijn bij elkaar.” Ook de buurkinderen ziet ze vaak: “Dan komen ze even kijken en een snoepje halen. Of ze krijgen een ijsje in de zomer.” Prachtig vindt ze dat. Net als iedereen noemen ze haar Opoe, of Opoe Zussie. Ze was als kind het enige meisje het gezin. Daardoor noemde iedereen haar toen Zussie. En dat is zo gebleven. 

Ze is een actieve dame, mevrouw Bakker. Iedere dag stapt ze op haar scootmobiel en rijdt naar de winkel voor de boodschappen. Daarna gaat ze even naar het kerkhof, op bezoek bij het graf van haar man, die ze ruim 13 jaar heeft verloren: “Ik voel me geroepen om iedere dag bij hem langs te gaan.” Daar ontmoet ze dan ook een andere weduwe die elke dag komt en hebben ze even een praatje. En dan gaat ze door naar dochter Roelie, een bakje koffie drinken: “Ik zie dan ook Riekie, mijn achterachterkleinkind van 2 jaar.” Ze glundert als ze het vertelt. Intussen is het weer koud en dan pakt ze zich helemaal in haar dikke jas en doet ze een sjaal om: “Want anders krijg ik koude botten en daar vind ik niks aan.”  

De familie begon in Almelo. Mevrouw Bakker en haar man waren reizigers. Ze gingen met hun woonwagen van de ene naar de andere plaats. Zo kwamen ze in Coevorden terecht. Na nog even in Hoogeveen te hebben gewoond, kwam de hele familie naar Tuindorp. En ze zijn niet meer weggegaan. Ze moet er even goed over nadenken hoe het allemaal begon, hier in de wijk: “Eerst woonden we op het Rozenplein. We verhuisden later naar de Secretaris Bruijntjesstraat en gingen daar ook nog een keer naar een ander huis. Mijn man was er toen ook nog.”  

Saphira vertelt dat de huizen daar gesloopt moesten worden voor nieuwbouw: “Weet u nog dat we op de eerste dag van de sloop vroegen wie er op de kraan durfde?” Nou, dat weet ze nog heel goed: “Ik ben geen held dus ik was best bang voor dat hoge ding. Maar ik zei dat ik wel durfde.” En daar ging mevrouw Bakker de kraan op. Dat is alweer zo’n 9 jaar geleden en sinds die tijd woont ze in de Doctor J.C. Homanstraat. Ze is blij met haar huis, waar alles gelijkvloers is. Ze is nu de op een na oudste bewoner van de wijk. Meneer Wolters die verderop woont, is net een paar maanden ouder. “De jaren gaan snel!”, ze zegt het met een glimlach. 50 jaar huurt ze nu bij ons en dat is een feestelijk moment, waarop ze proost met een kopje koffie.