Marco Prins pakt zijn kans met afvalgrijper

Marco is afgekeurd. Een bedrijfsongevalletje was daarvan de oorzaak. Hij heeft er nog regelmatig ongemak van. Noodgedwongen koos hij ervoor om de huishouding te doen en de kinderen naar school te brengen. Zijn vrouw pakte een studie op en heeft een leuke baan in de thuiszorg. 

Marco heeft een uitkering en wil graag een baan. Zolang dat nog niet gelukt is, maakt hij zich graag nuttig. Toevallig kwam hij met Luuk in gesprek en vertelde wat hij wilde doen. Luuk dacht eerst dat Marco een grapje maakte, bekent hij eerlijk. Maar het was serieus bedoeld. Marco wilde zich nuttig maken. In de buurt houdt hij met name de speeltuintjes en grasveldjes netjes. Hij zamelt zwerfafval in dat achteloos wordt weggegooid in de zandbak, op straat of in de struiken. Luuk regelde een afvalgrijper en een ring waaraan een vuilniszak kan worden bevestigd. 

Zakken vol haalt Luuk soms bij hem op en brengt dit naar de gemeente. Marco hoopt dat zijn voorbeeld gevolgd wordt door anderen of dat wijkbewoners 3 keer nadenken voordat ze zomaar wat van zich afgooien. Hij krijgt ook wel complimenten van buren en andere mensen uit de buurt. ‘Ik doe het met name voor de kinderen, zodat die niet in een stuk glas trappen of op een door grasmaaiers van de gemeente opengereten blikje. Maar ook om een voorbeeld te geven hoe het ook kan. Het is zo gemakkelijk om je rommel even mee te nemen naar huis en in de vuilnisbak te doen. Zo houden we de buurt netjes.’

‘Ik mis het eigenlijk wel dat er geen wijkvereniging actief is in deze buurt. De mensen zijn hier een beetje op zichzelf. Er was altijd wel een bewonersgroep die dingen organiseerde, maar door corona is dat wat ingekakt.’ Luuk zegt dat dit misschien nieuw leven kan worden ingeblazen. Het zou best kunnen dat een kinder-speel-en-doe-dag of een buurtbarbecue het vuurtje weer aanwakkert. Dat ziet Marco wel zitten. Hij is in ieder geval blij dat hij wat kan doen in de buurt, want het huishouden is nou ook weer geen dagtaak.